Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2007

ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΒΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ

Για άλλη μια φορά φέτος κατά τον εορτασμό της επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940 η οποία πέρα από το Όχι του Ελληνικού λαού συμβολίζει και την μεγάλη αντιφασιστική νίκη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, θα παρακολουθήσουμε αυτό το άκρως παράδοξο φαινόμενο που όμως κατά κάποιο τρόπο έχει καθιερωθεί ως έθιμο, τις στρατιωτικές και μαθητικές (αλλά στην ουσία τους επίσης στρατιωτικές) παρελάσεις.

Πώς όμως καθιερώθηκαν;

Το μαθητικό συμπλήρωμα στις παρελάσεις μας έρχεται από την εποχή της δικτατορίας του Μεταξά, και θυμίζει τις αντίστοιχες που είχαν καθιερωθεί από τα καθεστώτα του Χίτλερ και του Μουσολίνι. Ο Μεταξάς οργάνωσε την Ε.Ο.Ν και καθιέρωσε τελετές εορτασμού της 25ής Μαρτίου που μεταξύ άλλων περιελάμβαναν σχολικές παρελάσεις και λαμπαδηφορίες. Οι σχολικές παρελάσεις εδραιώθηκαν στην αμέσως μετά τον εμφύλιο εποχή και κορυφώθηκαν επί χούντας των συνταγματαρχών. Προαιρετικά αλλά και με τον πειθαναγκασμό τον διατήρησαν δικτατορικές και εκλεγμένες κυβερνήσεις, Το εύλογο ερώτημα και ο λόγος για τον οποίο αναφερθήκαμε στο παράδοξο παραπάνω τίθεται εδώ. Πώς είναι δυνατόν να γιορτάζουμε τον αγώνα ενάντια στον φασισμό με μια φασιστικής έμπνευσης εκδήλωση;

Ποια πρότυπα αναδεικνύονται και που αποσκοπούν;

Ο Ελληνικός λαός δεν είναι ο μόνος που πολέμησε ενάντια στο φασισμό. Ανάμεσα σε όλες της ευρωπαϊκές χώρες όμως μόνο η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν επιλέξει τις Μαθητικές Παρελάσεις και μάλιστα ως το κύριο στοιχείο ή την κορύφωση των εορτασμών για τις εθνικές επετείους.
Οι διακρίσεις μέσα από τις παρελάσεις καταφανείς. Ο αποκλεισμός και η περιχαράκωση παιδιών μεταναστών από αυτές, που πολλές φορές ακόμα και όντας αριστούχοι δεν τους επιτρέπεται να κρατήσουν τη σημαία, οι ψηλοί μπροστά-μπροστά, οι κοντοί πίσω (αυτό άραγε τι συμβολίζει;), οι αριστούχοι σημαιοφόροι πάντα 5 βήματα μπροστά από τον υπόλοιπο όχλο, ξεχωριστά τα κορίτσια από τα αγόρια και οι κρατικοί αξιωματούχοι, στρατηγοί και εκπρόσωποι της χριστιανικής εκκλησίας πάνω στην εξέδρα να δέχονται τιμές, καθώς η παρέλαση περνά από μπροστά τους.
Υπό τους ήχους μιλιταριστικών εμβατηρίων ο στρατιωτικός βηματισμός η ομοιόμορφη εμφάνιση, ίδια ρούχα ίδια χρώματα που περπατούν συντεταγμένα, όλα έχουν στόχο να μεταδοθεί η ψυχολογία μαζικής πειθαρχίας, απόλυτης υποταγής και να καταπνίγει κάθε ιδιαιτερότητα μέσα στην ομοιομορφία, όπως επίσης και να παρουσιαστεί η εικόνα ενός δημόσια εκτεθειμένου ψέματος, αυτού μιας γενιάς ετοιμοπόλεμης απέναντι σε ένα φαντασιακό μελλοντικό εχθρό.

Η δημιουργική συμμετοχή.

Πως λοιπόν όλα αυτά συμβάλλουν στην διαμόρφωση ελεύθερων ανεξάρτητων συνειδήσεων που είναι ο στόχος της εκπαίδευσής, και πώς αυτού του είδους η εκδήλωση γιορτάζει την νίκη των λαών κατά του φασισμού, του ρατσισμού και του εθνικισμού (υπέρτατες αξίες του φασισμού) του πολέμου και της στρατιωτικής βίας μεταξύ των λαών;
Η σύγχρονη παιδαγωγική σκοπιά έχει καταδικάσει προ πολλού τέτοιου είδους μιλιταριστικής έμπνευσης παιδαγωγικές μεθόδους, αφού όλα στην παρέλαση παραπέμπουν σε παιδαγωγικούς αρχαϊσμούς στρατιωτικού τύπου. Τίποτα από αυτή την εκδήλωση δεν βοηθάει τους μαθητές να κατανοήσουν την ιστορία και την σημασία του γεγονότος που γιορτάζεται.
Αν θέλουμε να γιορτάζουμε τις εθνικές επετείους για να καλλιεργηθεί η ιστορική μνήμη, χρειάζεται δημιουργική συμμετοχή του μαθητόκοσμου στο τρίπτυχο παιδεία – ιστορία – πολιτισμός. Αυτό σημαίνει σύνδεση των ιστορικών γεγονότων με το διεθνικό τους περίγυρο, την αναζήτηση της ιστορικής αιτιότητας, την καλλιέργεια της κριτικής σκέψης και της ιστορικής συνείδησης, με δρώμενα όχι για τους μαθητές αλλά από τους μαθητές στα σχολεία, στις γειτονιές, στο δημόσιο χώρο με συζητήσεις, μουσική, χάπενινγκ, γλέντι. Αλλά κυρίως ο κάθε εορτασμός να μην καθίσταται μουσειακή αναπαράσταση του παρελθόντος, αλλά να αναδεικνύεται η επικαιρική σημασία του ιστορικού γεγονότος. Με άλλα λόγια το πώς συνδέεται το χθες με το σήμερα στους αγώνες για τη δημοκρατία και την ελευθερία, στην προστασία της ιδιαιτερότητας, στην ειρηνική συνύπαρξη των λαών.

Το ευρύτερο τοπίο.

Ο συντηρητισμός, ο ρατσισμός , ο εθνικισμός, ο θρησκευτικός φανατισμός και ο φόβος απέναντι σε κάθε τι το διαφορετικό είναι όμως λογικές οι οποίες αναπαράγονται γενικότερα μέσα στην κοινωνία από θεσμούς και ρεύματα ιδεών πέρα των παρελάσεων. Ο γενικότερος εθνικο-θρησκευτικός χαρακτήρας της βασικής εκπαίδευσης, η απόσυρση σχολικών συγγραμμάτων κάτω από την πίεση εθνικιστικών κύκλων, η πρόσφατη είσοδος στη βουλή κόμματος του εθνικό-φασιστικού χώρου και η συγκάλυψη από τα ΜΜΕ του πραγματικού ιδεολογικού του χαρακτήρα, οι συνεχείς φασιστικές επιθέσεις εναντίων μεταναστών και μεταναστριών, η διαφοροποίηση σε τάξεις Ελλήνων και ξένων ή τσιγγάνων μαθητών, ο θεσμοθετημένος ρατσισμός που δεν αναγνωρίζει την Ελληνική υπηκοότητα παιδιών μεταναστών που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα αλλά και η μη νομιμοποίηση των ίδιων, οι θεσμοθετημένες διακρίσεις ενάντια σε ανθρώπους ομοφυλοφιλικού σεξουαλικού προσανατολισμού που παραβαίνει κατάφωρα βασικά άρθρα του Ελληνικού συντάγματος και η ουσιαστική έλλειψη ανεξιθρησκίας είναι μερικά από αυτά.

Η Νεολαία Συνασπισμού

Η Νεολαία Συνασπισμού είναι και θα παραμείνει ιδεολογικά και πολιτικά αντίθετη σε κάθε είδους διάκριση βασισμένη σε φυλετικά, θρησκευτικά, και σεξουαλικής προτίμησης χαρακτηριστικά, όπως επίσης και σε κάθε τη που αναπαράγει ή προωθεί τη φοβική, συντηρητική, επιθετική και βίαιη αντιμετώπιση και κάθε είδους περιχαράκωση της διαφορετικότητας.
Με αυτή την έννοια απαιτούμε κατάργηση των παρελάσεων με άμεσο αίτημα την κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων – κατάλοιπο ολοκληρωτικών καθεστώτων, βιβλία απαλλαγμένα από τον εθνικισμό και τη θρησκοληψία και δημοκρατικό σχολείο, χώρο σεβασμού της διαφορετικότητας και ελεύθερης διακίνησης ιδεών – θρησκευτικών και πολιτικών.
Π.Κ.



ΟΙ ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ - ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ.

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2007

Είμαστε ακόμα ζωντανοί...

Πέρασαν έξι μήνες μέχρι να αναρτήσουμε ένα νέο κείμενο στο μπλογκ μας, ευτύχως που δεν μιλάει και δε κάνει παράπονα γιατί αλλιώς.... Έξι μήνες γεμάτοι, πλούσιοι, έντονοι, βγήκαμε από ένα δυναμικό φοιτητικό κίνημα, από μια γεμάτη και φορτωμένη εξεταστική περίοδο, από πανελλαδικές εξετάσεις, από τις διαδηλώσεις στο Ροστόκ. Είχαμε ένα σύντομο καλοκαιρινό διάλειμμα όπου (ξανά)βρεθήκαμε με συντρόφους στο κάμπινγκ της νεολαίας, ανταλλάξαμε απόψεις, εμπειρίες και πρακτικές. Και μετά άρχισαν τα όργανα! Εν μέσω πυρκαγιών προκηρύχθηκαν εθνικές εκλογές, η προεκλογική περίοδος άρχισε και οι πυρκαγιές φούντωσαν και έκαψαν την Πελοπόννησο, την Ν. Εύβοια, τη Πεντέλη, την Πάρνηθα...
Μέσα σε μια σύντομη και έντονη προεκλογική περίοδο το μπλογκ μας φιλοξενεί 3 νέα κείμενα που διαπραγματεύονται την ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τις εκλογές και τις ευθύνες για τις φωτιές που με ευκολία έσπευσαν κάποιοι να αποποιηθούν. Αφιερώστε λίγο από το χρόνο σας να τα διαβάσετε και να τα σχολιάσετε, να ανταλλάξουμε απόψεις, να τα πούμε, να γνωριστούμε. Μ.Σ

ΚΙ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΥΘΥΝΕΣ!

Οι πυρκαγιές των προηγούμενων ημερών οδήγησαν σε μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές που έχει ζήσει ποτέ η Ελλάδα. Όχι μόνο είχαμε πολλούς νεκρούς, αλλά και η ζωή χιλιάδων ανθρώπων, ιδιαίτερα της υπαίθρου που επλήγει από τις πυρκαγιές, βρίσκεται τώρα στον αέρα καθώς δεν έχουν σπίτι, δεν έχουν εισόδημα, έχουν όμως οικογένειες και πολλές ανάγκες. Ανάγκες οι οποίες θα εξακολουθούν να υπάρχουν μετά από λίγους μήνες, όταν θα έχουν τελειώσει τα 3.000 ευρώ. Και φυσικά το χειρότερο απ’ όλα: τεράστια οικολογική καταστροφή που αναμένεται να επηρεάσει ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο.
Απέναντι σ’ αυτήν την κατάσταση, η κυβέρνηση, επιστρατεύοντας όλα τα επικοινωνιακά της κόλπα, επικαλείται ασύμμετρη απειλή και ζητάει «εθνική ομοψυχία και ενότητα» για να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος. Παράλληλα ο Καραμανλής δίνει επιδόματα και ανακοινώνει ότι τα χωριά θα ξαναχτιστούν και το καμένο δάσος θα αναδασωθεί, προσπαθώντας να φανεί ως ο σούπερ φοβερός ηγέτης που ευτυχώς τον έχουμε πρωθυπουργό για να μας προσέχει. Βέβαια το τραγικό ερώτημα σ’ αυτήν την κατάσταση που σχεδόν έχει κρυφτεί κάτω από την οργή των πολιτών και τα επιδόματα, είναι για μας το αυτονόητο: Τι μέτρα πρέπει να παρθούν για να μην ξαναζήσουμε τέτοιες καταστροφές; Επ’ αυτού η κυβέρνηση δε λέει απολύτως τίποτα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο δε μας καλύπτουν τα σχέδια ανασυγκρότησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό διαλέγουμε να μιλήσουμε για τις πολιτικές ευθύνες του δικομματισμού. Γιατί μας το επιβάλλει η συνείδησή μας. Πώς να μη μιλήσουμε για το ότι η ΝΔ θέλει να αναθεωρήσει το άρθρο 24 του Συντάγματος που προστατεύει τα δάση; Πώς να μην πούμε για τις τεράστιες ευθύνες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ που τόσα χρόνια δεν υπάρχει εθνικό κτηματολόγιο και δασολόγιο (κάτι που έχουν όλες οι άλλες χώρες της ΕΕ); Πώς να μη φωνάξουμε για το ότι η σημερινή κυβέρνηση αποχαρακτηρίζει 64 στρέμματα στην Πάρνηθα προς όφελος του καζίνο Μοντ-Παρνές ύστερα από την καταστροφική πυρκαγιά; Πως να μην αγανακτήσουμε από τη στιγμή που όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις νομιμοποιούσαν αυθαίρετα σε προεκλογικές περιόδους; Πώς να μην πούμε για τις μεγάλες ελλείψεις εξοπλισμού και ανθρώπινου δυναμικού που έχει η Πυροσβεστική; Πώς να μην πούμε για το ότι δεν έχουμε αξιοποιήσει ούτε ένα ευρώ από τα κονδύλια της ΕΕ για την προστασία των δασών απ΄ το 2000; Κι όλα αυτά τη στιγμή που δίνουμε πολύ λιγότερα για την προστασία των δασών από τις υπόλοιπες μεσογειακές χώρες της ΕΕ;
Φαίνεται ότι η κυβέρνηση θέλει να εκμεταλλευτεί ψηφοθηρικά την κατάσταση. Ο Α. Αλαβάνος κάλεσε τους αρχηγούς όλων των κομμάτων της βουλής να δεσμευτούν σε συγκεκριμένα μέτρα, ώστε κανένας να μην εκμεταλλευτεί την κατάσταση για μικροκομματικούς λόγους. Οι βασικότερες προτάσεις ήταν οι εξής: 1)Στήριξη των άρθρων 24 και 117 του Συντάγματος για την προστασία των δασών. 2)Άμεση μείωση των κρατικών δαπανών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς κατά 25% και μεταφορά των πόρων σε ένα προωθημένο σύστημα υποδομών για την πρόληψη και την δασοπυρόσβεση. 3)Ίδρυση Υπουργείου Περιβάλλοντος, κατάργηση του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης όπως συμβαίνει στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. 4)Κατάργηση των Οικοδομικών Συνεταιρισμών. Απαγόρευση της εκτός σχεδίου δόμησης. 5)Εθνικοποίηση των δασών, με εν ανάγκη χρήση υποχρεωτικών και οριστικών απαλλοτριώσεων, ολοκλήρωση το συντομότερο δυνατό του δασικού κτηματολογίου. 6)Κατάργηση των δασοκτόνων νόμων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ που υποβαθμίζουν την πρόληψη, περιθωριοποιούν την Δασική Υπηρεσία και τους Δασοπυροσβέστες που πρέπει να μονιμοποιηθούν, ακυρώνουν τους υπάρχοντες δασικούς χάρτες και στηρίζουν τις ενέργειες για αποχαρακτηρισμό δασικών εκτάσεων. 7)Κατάργηση των Οικοδομικών Συνεταιρισμών. Απαγόρευση της εκτός σχεδίου δόμησης.Δυστυχώς δεν υπήρξε απάντηση ούτε από τη ΝΔ που υποτίθεται ότι έκανε έκκληση για εθνική ενότητα, μα ούτε και από το ΠΑΣΟΚ. Το συμπέρασμα που βγαίνει και επιβεβαιώνει το Συνασπισμό είναι ότι τα δύο μεγάλα κόμματα αρνούνται μια ουσιαστική συζήτηση μπροστά σε τέτοια τεράστια προβλήματα και δε φαίνεται να μετανοούν για τα εγκλήματα που έχει προκαλέσει η πολιτική τους κατά του περιβάλλοντος και των δασών. Είναι παραπάνω από ξεκάθαρο ότι δε μπορούμε να είμαστε στο ίδιο στρατόπεδο μαζί τους. Δεν μπορεί να υπάρξει εθνική ενότητα με τους καταπατητές, τους εμπρηστές και με τις αδιάφορες κυβερνήσεις που τους δίνουν θάρρος. Δ.Π

ΕΚΛΟΓΕΣ 2007: ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΒΑΦΤΙΖΟΝΤΑΙ ΕΘΝΙΚΟΙ

Αύγουστος 2007. Όλη η Ελλάδα καίγεται. Η Πεντέλη, η Αχαΐα, η Πάρνηθα, η Κορινθία… Χιλιάδες στρέμματα δασικής έκτασης, καλλιεργήσιμης γης, σπίτια, αυτοκίνητα, περιουσίες… Η περιβαλλοντολογική καταστροφή ανυπολόγιστη, οι πλημμύρες που αναμένονται το χειμώνα τρομάζουν και τον πιο αισιόδοξο. Βέβαια, η κατάσταση αυτή δεν αποτελεί σημαντικό εθνικό λόγο δράσης για την κυβέρνηση. Αντιθέτως άλλοι πιο σημαντικοί ΄΄εθνικοί΄΄ λόγοι την ωθούν να προκηρύξει εκλογές express και να αφήσει σε μεγάλα ΄΄θα΄΄ τα μέτρα για τη μείωση της περιβαλλοντολογικής καταστροφής και για την αποκατάσταση των πληγέντων από τις πυρκαγιές.
Αύγουστος 2007. Μετά από πολλά χρόνια διακυβέρνησης από τη Ν.Δ και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. οι νέοι συνεχίζουμε να χρειαζόμαστε μεταπτυχιακό για να δουλέψουμε delivery. Είναι κοινά αποδεκτό ότι είμαστε η πρώτη γενιά που θα ζήσει με σιγουριά χειρότερα από την προηγούμενη. Δουλεύουμε part- time και θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς. Βέβαια ούτε η κατάσταση αυτή αποτελεί σημαντικό ΄΄εθνικό΄΄ λόγο αφύπνισης της κυβέρνησης. Αντίθετα, η κυβέρνηση μειώνει τους φορολογικούς συντελεστές για τις μεγάλες επιχειρήσεις και ανακαλύπτει φοροαπαλλαγές για την εκκλησία. Και ανακαλύπτει άλλους εθνικούς λόγους για να προκηρύξει εκλογές express.
Αύγουστος 2007. Οι συνταξιούχοι πεινάνε. Τα χρήματα που παίρνουν δεν τους φτάνουν ούτε για τα φάρμακά τους και όποιος μιλάει για δωρεάν υγεία θεωρείται ρομαντικός. Δεν είναι, όμως, ούτε αυτό εθνικό ζήτημα. Άλλα θεωρεί ο κ. Καραμανλής εθνικά ζητήματα και προκηρύσσει εκλογές.
Αύγουστος 2007. Είναι νωπό στις μνήμες όλων μας ένα μεγαλειώδες κίνημα νεολαίας που ζητά δημόσια και δωρεάν παιδεία και αντιδρά στην επιχειρούμενη εμπορευματοποίηση της τριτοβάθμιας παιδείας από την κυβέρνηση. Δεκάδες χιλιάδες φοιτητές κατεβαίνουν κάθε εβδομάδα στους δρόμους και αντιμετωπίζουν τη σκληρή καταστολή της κυβέρνησης. Αλλά ούτε αυτό είναι ΄΄εθνικό΄΄ ζήτημα για την κυβέρνηση και ο κ. Καραμανλής προκηρύσσει εκλογές express για άλλα εθνικά ζητήματα.
Προκηρύσσει εκλογές για να αιφνιδιάσει τον κόσμο, να τον πετύχει στις παραλίες και τις διακοπές, να υποβαθμίσει τον πολιτικό λόγο και να μη χρειασθεί η κυβέρνηση να αναπτύξει το αντιλαϊκό πρόγραμμά της. Να συγκαλύψει το τεράστιο σκάνδαλο της κατακρεούργησης των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων και να μην υπάρχει χρόνος να βγουν στο φως τα πορίσματα της δικαιοσύνης για την υπόθεση.
Μα αυτοί δεν είναι λόγοι εθνικοί! Είναι καθαρά κομματικοί! Ο κ. Καραμανλής έχει μια ηθελημένη σύγχυση στο μυαλό του των εννοιών κομματικό και εθνικό. Με λογικές του στυλ ΄΄το κράτος είμαι εγώ΄΄ προσπαθεί να κλέψει την ψήφο του ελληνικού λαού.
Εμείς, οι νέοι του Συνασπισμού, καλούμε τους πολίτες να σταθούν στα πραγματικά πολιτικά ζητήματα. Να στηρίξουν το Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς ώστε τα αιτήματα των κινημάτων να εκφρασθούν στην κεντρική πολιτική σκηνή. Να παλέψουμε όλοι μαζί για πραγματικά δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία. Ενάντια στους εξευτελιστικούς μισθούς και συντάξεις. Ενάντια στην ανεργία και τη μερική απασχόληση. Ενάντια στην αντιμετώπιση του περιβάλλοντος ως πηγή πλουτισμού με οποιοδήποτε κόστος. Ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία. Για να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας! Σ.Δ.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΗ

Άγχος, ξενύχτι, ατελείωτο διάβασμα και συνεχές τρέξιμο στο σχολείο και στα φροντιστήρια. Ή αλλιώς η πραγματικότητα που ζει κάθε μαθητής και κάθε μαθήτρια που προετοιμάζεται για τη μάχη των πανελλήνιων εξετάσεων. Εξετάσεις που για κάποιους σημαίνουν το άνοιγμα νέων οριζόντων με την εισαγωγή σε κάποιο απ’ τα πανεπιστήμια και ΤΕΙ της χώρας και για κάποιους άλλους, τους περισσότερους δυστυχώς, αποτελούν ένα δυσθεώρητο και ανυπέρβλητο εμπόδιο. Τελικά, είναι αποδεκτό να καθορίζεται το μέλλον μας από την απόδοσή μας σε έξι τρίωρα μια κι έξω; Μάλλον όχι…
Η σημερινή εκπαιδευτική πραγματικότητα στο λύκειο (και όχι μόνο), βασίζεται στη λογική του ανταγωνισμού ανάμεσα στους μαθητές, μιας και ο περιορισμός των θέσεων στις σχολές που έχουν μια σχετικά ευνοϊκή επαγγελματική προοπτική, οδηγεί τους/τις περισσότερους/ες από εμάς σε ένα συνεχές καταπιεστικό τρέξιμο, αλλά και τους γονείς μας σε υπερβολικά έξοδα στα κάθε λογής φροντιστήρια. Αποτέλεσμα; Η ξεγνοιασιά της ηλικίας μας, η ανάγκη μας για ελεύθερο χρόνο, η δημιουργικότητα μας, τα χαρακτηριστικά της εφηβικής μας ηλικίας να ακρωτηριάζονται στο βωμό του μεγάλου στόχου. Λες και η ζωή μας ξεκινάει ή τελειώνει στα δεκαοχτώ… Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και τον περιορισμό που εισάγει η βάση του δέκα, έχουμε περαιτέρω καταπίεση, αλλά και συντριβή των οικονομικά αδυνάτων προς όφελος αυτών που η οικογένειά τους μπορεί να τους παρέχει οικονομική στήριξη. Τέλος αυτή η οικονομική στήριξη μεταφράζεται σε μεγάλα κέρδη για τα φροντιστήρια.
Απέναντι σ’ αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση εμείς αντιπαραθέτουμε την πρόταση για ελεύθερη πρόσβαση στο πανεπιστήμιο. Μια πρόταση με ριζοσπαστικό περιεχόμενο, που ξεκινάει από τη θέση μας ότι η γνώση και η εργασία δε μπορούν να στερηθούν από κανένα. Φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι αυτόματα θα γίνουν όλοι γιατροί και δικηγόροι. Ειλικρινά όμως θέλουν όλοι να γίνουν επιστήμονες, γιατροί και δικηγόροι? Δε νομίζω. Άλλωστε το κάθε πανεπιστήμιο θα μπορεί να βάζει τους δικούς του όρους εισαγωγής, ανάλογα με το γνωστικό τους αντικείμενο. Πέρα απ’ αυτό ο καθένας μας, ανάλογα με τα ενδιαφέροντα του θα μπορεί να επιλέγει επιστημονικό κλάδο (π.χ. θετικές επιστήμες) και μέσω του πρώτου έτους φοίτησης στο πανεπιστήμιο, που θα έχει γενικό χαρακτήρα, θα έχει τη δυνατότητα να επιλέξει συγκεκριμένο αντικείμενο (π.χ. μαθηματικό, χημικό κλπ.).Έτσι ο καθένας και η καθεμιά από μας δε θα αναγκάζεται να επιλέξει τμήμα και ύστερα από ένα χρονικό διάστημα να ανακαλύπτει ότι αυτό δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που είχε. Παράλληλα για όσους δε θέλουν να μπουν στο πανεπιστήμιο θα πρέπει να υπάρχει μια σοβαρή δημόσια επαγγελματική εκπαίδευση που να εξασφαλίζει σταθερή και αξιοπρεπή εργασία και όχι ανεργία ή κοινωνικό περιθώριο. Γιατί όποιος δεν είναι στο πανεπιστήμιο δεν πάει να πει ότι είναι κατώτερος άνθρωπος. (Για σκεφτείτε ποιος είναι πιο χρήσιμος στην κοινωνία; Ο δικηγόρος ή αυτός που μαζεύει σκουπίδια;)
Αυτή η πρότασή μας στοχεύει στην αυτονόμηση και αναβάθμιση του λυκείου, ώστε αυτό να μην στηρίζεται στην στείρα απομνημονευτική διαδικασία, αλλά στην καλλιέργεια της κριτικής σκέψης και της ενεργής μάθησης. Ταυτόχρονα χτυπά το πολύ σοβαρό πρόβλημα της παραπαιδείας και επικεντρώνεται στο εξής αυτονόητο αλλά εντέχνως παραμελημένο: στο δικαίωμά μας για ελεύθερο χρόνο, για δημιουργία, για ένα καλύτερο μέλλον. Έτσι και οι φοιτητές που φεύγουν στο εξωτερικό θα μειωθούν, και το ενδιαφέρον των φοιτητών για τις σπουδές θα αυξηθεί. Ελεύθερη πρόσβαση στο πανεπιστήμιο λοιπόν για μια εκπαίδευση που θα απελευθερώνει τη σκέψη και όχι την αποστήθιση. Θα προωθεί τον πολιτισμό και όχι τον καθωσπρεπισμό. Δε θα διώχνει τους «κακούς» για να κρατάει τους «καλούς», για να μείνουν αμόρφωτοι οι πρώτοι και να γίνουν τεχνοκράτες οι δεύτεροι. Για ένα σχολείο που δε θα διαμορφώνει πρόσκοπους με κατήχηση στη θρησκεία και τα εθνικά ιδεώδη, αλλά θα διαμορφώνει συνειδητοποιημένους πολίτες, ενάντια σ’ αυτούς που μας θέλουν άβουλους, πειθαρχημένους και στραμμένους ενάντια στο διπλανό μας. Σ.Τ.

Κυριακή 11 Μαρτίου 2007

ΝΑ ΕΡΓΑΣΤΩ ΗΘΕΛΑ, ΟΧΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΩ

Έτοιμη, ντυμένη κομψά(ανάλογα με το dress code που επιβάλλει το εκάστοτε εργασιακό περιβάλλον) και ενημερωμένη πλήρως για τις ‘φοβερές’ γνώσεις που απαιτεί η δουλειά που μόλις βρήκα, περιμένω..
Είμαι από τις τυχερές. Σε μια ώρα ξεκινάω δουλειά. Μου πήρε μόλις ένα μήνα η αναζήτηση. Αλλά.. βαριέμαι.. Γιατί; Είναι σχετικά απλή η απάντηση και μάλλον όλοι όσοι ψάχνουν δουλειά θα αναγνωρίσουν πολλά κοινά στοιχεία.
Παρέα με δυο φίλες, έχοντας στη διάθεσή μας ένα σχετικά αξιοπρεπές βιογραφικό η καθεμία και στο μυαλό μας πολλά όνειρα και όρεξη, με την Πελοπόννησο παραμάσχαλα και έχοντας αποκλείσει την προοπτική της σερβιτόρας(αποφασίσαμε να πάμε την καριέρα μας ένα βήμα παραπέρα, αρκετούς καφέδες σερβίραμε), χτυπήσαμε πολλές πόρτες.
Κωμικοτραγική η κατάσταση στην Πάτρα! Διαπιστώσαμε γρήγορα πως οι μισές αγγελίες άλλο έγραφαν και άλλο ζήταγαν, πήγαινες για γραμματεία και κατέληγες πλασιέ, πολλές ήταν για καθαρά διαφημιστικούς λόγους, ξεκινούσες για καθηγήτρια σε φροντιστήριο και κατέληγες υποψήφια μαθήτρια(μάλλον η αγγελία σε εφημερίδα κοστίζει λιγότερο από μια διαφήμιση και προσελκύει περισσότερο κόσμο), άλλες έταζαν λαγούς με πετραχήλια, αντί για μισθό 700€, ΙΚΑ και ωράριο καταστημάτων θα ήμουν τυχερή αν έπαιρνα 400€ δουλεύοντας καθημερινά(ευτυχώς η Κυριακή θα ήταν κατά πάσα πιθανότητα δική μου) χωρίς ασφάλεια, αλλού ζητούσαν άτομα μέχρι 25 χρονών αλλά με προϋπηρεσία 2 χρόνων(?!) και διάφορα άλλα τέτοια ευτράπελα! Γι’ αυτό νιώθω τυχερή. Έστω και ημιαπασχόληση, η δουλειά που βρήκα είναι αξιοπρεπέστατη, σε καθαρό και ήρεμο περιβάλλον. Αλλά απλά θα κάθομαι. Ευθύνες μηδέν. Δημιουργικότητα μηδέν. Πιθανότητα να διοχετεύσω κάπου την ενέργειά μου ή να χρησιμοποιήσω τις γνώσεις μου μηδέν. Άρα; Μηδέν στο πηλίκο που έλεγε και ο μαθηματικός μας.Κάπου εκεί βρίσκεται η απάντηση στην πλήξη που νιώθω. Δεν μου έλειπαν τα 400€. Αν πω πως δεν τα χρειαζόμουν θα είναι ψέμα, αλλά η πραγματική ανάγκη για κάποιον που θέλει να εργαστεί είναι ακριβώς σε αυτή τη λέξη. Να εργαστώ ήθελα, όχι να δουλέψω. Να διδαχτώ, να μάθω, να αποδείξω ότι άξιζαν τα χρόνια των σπουδών μου, να δημιουργήσω, να κουραστώ και να γευτώ τις απολαβές των κόπων μου, όχι να πληρωθώ για ένα τετράωρο απραξίας. Κάπου εκεί ευνουχίζονται τα όνειρα και η όρεξη κάποιου νέου. Κάπου εκεί οι νέοι αυτής της πόλης, υποθέτω και της υπόλοιπης χώρας, κουράζονται, πλήττουν, γερνάνε πρόωρα εγκλωβισμένοι σε πόστα στείρα.

Μ.Μ.Ε ΚΑΙ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Γιατί οι ειδήσεις πρόβαλλαν χιλιάδες φορές την εικόνα στην οποία δέκα κουκουλοφόροι ρίχνουν μολότοφ στα ΜΑΤ έξω από το πολυτεχνείο? Γιατί η τηλεόραση δεν ασχολείται με τους 50.000 φοιτητές που βγαίνουν κάθε βδομάδα στο δρόμο? Γιατί η τηλεόραση δεν αναδεικνύει ότι σε 350 σχολές με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες παίρνονται αποφάσεις κατά του νόμου-πλαισίου και της αναθεώρησης του άρθρου 16? Γιατί η τηλεόραση θυμάται το φοιτητικό κίνημα μόνο όταν γίνονται μπάχαλα στο κέντρο της Αθήνας? Γιατί μετά από κάθε συλλαλητήριο γίνεται λόγος στη τηλεόραση μόνο για τις ζημίες και τις συλλήψεις? Γιατί δεν αναδεικνύουν ότι ένα τεράστιο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας αντιτίθεται στις μεταρρυθμίσεις της ΝΔ? Γιατί οι περισσότεροι δημοσιογράφοι (βλ. Πρετεντέρη) δεν σέβονται καθόλου την αντικειμενικότητα στην είδηση και ενεργούν σαν υπάλληλοι της κυβέρνησης?Η δική μου απάντηση είναι η εξής: η ελληνική τηλεόραση (με ελάχιστες εξαιρέσεις) βαράει το φοιτητικό κίνημα πολύ πιο πολύ από ότι το χτυπούνε τα ΜΑΤ. Η τηλεόραση κατευθυνόμενη από την εξουσία έχει στόχο να αποπροσανατολίσει, να κρύψει από το μέσο Έλληνα ότι οι Έλληνες φοιτητές μάχονται για το δημόσιο πανεπιστήμιο και για την καλυτέρευσή του. Έχει στόχο να γεμίσει φόβο το μέσο Έλληνα ώστε να πειστεί να μείνει αδιάφορος και να μην πάρει θέση στο ζήτημα.