Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2007

Είμαστε ακόμα ζωντανοί...

Πέρασαν έξι μήνες μέχρι να αναρτήσουμε ένα νέο κείμενο στο μπλογκ μας, ευτύχως που δεν μιλάει και δε κάνει παράπονα γιατί αλλιώς.... Έξι μήνες γεμάτοι, πλούσιοι, έντονοι, βγήκαμε από ένα δυναμικό φοιτητικό κίνημα, από μια γεμάτη και φορτωμένη εξεταστική περίοδο, από πανελλαδικές εξετάσεις, από τις διαδηλώσεις στο Ροστόκ. Είχαμε ένα σύντομο καλοκαιρινό διάλειμμα όπου (ξανά)βρεθήκαμε με συντρόφους στο κάμπινγκ της νεολαίας, ανταλλάξαμε απόψεις, εμπειρίες και πρακτικές. Και μετά άρχισαν τα όργανα! Εν μέσω πυρκαγιών προκηρύχθηκαν εθνικές εκλογές, η προεκλογική περίοδος άρχισε και οι πυρκαγιές φούντωσαν και έκαψαν την Πελοπόννησο, την Ν. Εύβοια, τη Πεντέλη, την Πάρνηθα...
Μέσα σε μια σύντομη και έντονη προεκλογική περίοδο το μπλογκ μας φιλοξενεί 3 νέα κείμενα που διαπραγματεύονται την ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τις εκλογές και τις ευθύνες για τις φωτιές που με ευκολία έσπευσαν κάποιοι να αποποιηθούν. Αφιερώστε λίγο από το χρόνο σας να τα διαβάσετε και να τα σχολιάσετε, να ανταλλάξουμε απόψεις, να τα πούμε, να γνωριστούμε. Μ.Σ

ΚΙ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΥΘΥΝΕΣ!

Οι πυρκαγιές των προηγούμενων ημερών οδήγησαν σε μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές που έχει ζήσει ποτέ η Ελλάδα. Όχι μόνο είχαμε πολλούς νεκρούς, αλλά και η ζωή χιλιάδων ανθρώπων, ιδιαίτερα της υπαίθρου που επλήγει από τις πυρκαγιές, βρίσκεται τώρα στον αέρα καθώς δεν έχουν σπίτι, δεν έχουν εισόδημα, έχουν όμως οικογένειες και πολλές ανάγκες. Ανάγκες οι οποίες θα εξακολουθούν να υπάρχουν μετά από λίγους μήνες, όταν θα έχουν τελειώσει τα 3.000 ευρώ. Και φυσικά το χειρότερο απ’ όλα: τεράστια οικολογική καταστροφή που αναμένεται να επηρεάσει ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο.
Απέναντι σ’ αυτήν την κατάσταση, η κυβέρνηση, επιστρατεύοντας όλα τα επικοινωνιακά της κόλπα, επικαλείται ασύμμετρη απειλή και ζητάει «εθνική ομοψυχία και ενότητα» για να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος. Παράλληλα ο Καραμανλής δίνει επιδόματα και ανακοινώνει ότι τα χωριά θα ξαναχτιστούν και το καμένο δάσος θα αναδασωθεί, προσπαθώντας να φανεί ως ο σούπερ φοβερός ηγέτης που ευτυχώς τον έχουμε πρωθυπουργό για να μας προσέχει. Βέβαια το τραγικό ερώτημα σ’ αυτήν την κατάσταση που σχεδόν έχει κρυφτεί κάτω από την οργή των πολιτών και τα επιδόματα, είναι για μας το αυτονόητο: Τι μέτρα πρέπει να παρθούν για να μην ξαναζήσουμε τέτοιες καταστροφές; Επ’ αυτού η κυβέρνηση δε λέει απολύτως τίποτα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο δε μας καλύπτουν τα σχέδια ανασυγκρότησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό διαλέγουμε να μιλήσουμε για τις πολιτικές ευθύνες του δικομματισμού. Γιατί μας το επιβάλλει η συνείδησή μας. Πώς να μη μιλήσουμε για το ότι η ΝΔ θέλει να αναθεωρήσει το άρθρο 24 του Συντάγματος που προστατεύει τα δάση; Πώς να μην πούμε για τις τεράστιες ευθύνες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ που τόσα χρόνια δεν υπάρχει εθνικό κτηματολόγιο και δασολόγιο (κάτι που έχουν όλες οι άλλες χώρες της ΕΕ); Πώς να μη φωνάξουμε για το ότι η σημερινή κυβέρνηση αποχαρακτηρίζει 64 στρέμματα στην Πάρνηθα προς όφελος του καζίνο Μοντ-Παρνές ύστερα από την καταστροφική πυρκαγιά; Πως να μην αγανακτήσουμε από τη στιγμή που όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις νομιμοποιούσαν αυθαίρετα σε προεκλογικές περιόδους; Πώς να μην πούμε για τις μεγάλες ελλείψεις εξοπλισμού και ανθρώπινου δυναμικού που έχει η Πυροσβεστική; Πώς να μην πούμε για το ότι δεν έχουμε αξιοποιήσει ούτε ένα ευρώ από τα κονδύλια της ΕΕ για την προστασία των δασών απ΄ το 2000; Κι όλα αυτά τη στιγμή που δίνουμε πολύ λιγότερα για την προστασία των δασών από τις υπόλοιπες μεσογειακές χώρες της ΕΕ;
Φαίνεται ότι η κυβέρνηση θέλει να εκμεταλλευτεί ψηφοθηρικά την κατάσταση. Ο Α. Αλαβάνος κάλεσε τους αρχηγούς όλων των κομμάτων της βουλής να δεσμευτούν σε συγκεκριμένα μέτρα, ώστε κανένας να μην εκμεταλλευτεί την κατάσταση για μικροκομματικούς λόγους. Οι βασικότερες προτάσεις ήταν οι εξής: 1)Στήριξη των άρθρων 24 και 117 του Συντάγματος για την προστασία των δασών. 2)Άμεση μείωση των κρατικών δαπανών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς κατά 25% και μεταφορά των πόρων σε ένα προωθημένο σύστημα υποδομών για την πρόληψη και την δασοπυρόσβεση. 3)Ίδρυση Υπουργείου Περιβάλλοντος, κατάργηση του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης όπως συμβαίνει στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. 4)Κατάργηση των Οικοδομικών Συνεταιρισμών. Απαγόρευση της εκτός σχεδίου δόμησης. 5)Εθνικοποίηση των δασών, με εν ανάγκη χρήση υποχρεωτικών και οριστικών απαλλοτριώσεων, ολοκλήρωση το συντομότερο δυνατό του δασικού κτηματολογίου. 6)Κατάργηση των δασοκτόνων νόμων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ που υποβαθμίζουν την πρόληψη, περιθωριοποιούν την Δασική Υπηρεσία και τους Δασοπυροσβέστες που πρέπει να μονιμοποιηθούν, ακυρώνουν τους υπάρχοντες δασικούς χάρτες και στηρίζουν τις ενέργειες για αποχαρακτηρισμό δασικών εκτάσεων. 7)Κατάργηση των Οικοδομικών Συνεταιρισμών. Απαγόρευση της εκτός σχεδίου δόμησης.Δυστυχώς δεν υπήρξε απάντηση ούτε από τη ΝΔ που υποτίθεται ότι έκανε έκκληση για εθνική ενότητα, μα ούτε και από το ΠΑΣΟΚ. Το συμπέρασμα που βγαίνει και επιβεβαιώνει το Συνασπισμό είναι ότι τα δύο μεγάλα κόμματα αρνούνται μια ουσιαστική συζήτηση μπροστά σε τέτοια τεράστια προβλήματα και δε φαίνεται να μετανοούν για τα εγκλήματα που έχει προκαλέσει η πολιτική τους κατά του περιβάλλοντος και των δασών. Είναι παραπάνω από ξεκάθαρο ότι δε μπορούμε να είμαστε στο ίδιο στρατόπεδο μαζί τους. Δεν μπορεί να υπάρξει εθνική ενότητα με τους καταπατητές, τους εμπρηστές και με τις αδιάφορες κυβερνήσεις που τους δίνουν θάρρος. Δ.Π

ΕΚΛΟΓΕΣ 2007: ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΒΑΦΤΙΖΟΝΤΑΙ ΕΘΝΙΚΟΙ

Αύγουστος 2007. Όλη η Ελλάδα καίγεται. Η Πεντέλη, η Αχαΐα, η Πάρνηθα, η Κορινθία… Χιλιάδες στρέμματα δασικής έκτασης, καλλιεργήσιμης γης, σπίτια, αυτοκίνητα, περιουσίες… Η περιβαλλοντολογική καταστροφή ανυπολόγιστη, οι πλημμύρες που αναμένονται το χειμώνα τρομάζουν και τον πιο αισιόδοξο. Βέβαια, η κατάσταση αυτή δεν αποτελεί σημαντικό εθνικό λόγο δράσης για την κυβέρνηση. Αντιθέτως άλλοι πιο σημαντικοί ΄΄εθνικοί΄΄ λόγοι την ωθούν να προκηρύξει εκλογές express και να αφήσει σε μεγάλα ΄΄θα΄΄ τα μέτρα για τη μείωση της περιβαλλοντολογικής καταστροφής και για την αποκατάσταση των πληγέντων από τις πυρκαγιές.
Αύγουστος 2007. Μετά από πολλά χρόνια διακυβέρνησης από τη Ν.Δ και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. οι νέοι συνεχίζουμε να χρειαζόμαστε μεταπτυχιακό για να δουλέψουμε delivery. Είναι κοινά αποδεκτό ότι είμαστε η πρώτη γενιά που θα ζήσει με σιγουριά χειρότερα από την προηγούμενη. Δουλεύουμε part- time και θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς. Βέβαια ούτε η κατάσταση αυτή αποτελεί σημαντικό ΄΄εθνικό΄΄ λόγο αφύπνισης της κυβέρνησης. Αντίθετα, η κυβέρνηση μειώνει τους φορολογικούς συντελεστές για τις μεγάλες επιχειρήσεις και ανακαλύπτει φοροαπαλλαγές για την εκκλησία. Και ανακαλύπτει άλλους εθνικούς λόγους για να προκηρύξει εκλογές express.
Αύγουστος 2007. Οι συνταξιούχοι πεινάνε. Τα χρήματα που παίρνουν δεν τους φτάνουν ούτε για τα φάρμακά τους και όποιος μιλάει για δωρεάν υγεία θεωρείται ρομαντικός. Δεν είναι, όμως, ούτε αυτό εθνικό ζήτημα. Άλλα θεωρεί ο κ. Καραμανλής εθνικά ζητήματα και προκηρύσσει εκλογές.
Αύγουστος 2007. Είναι νωπό στις μνήμες όλων μας ένα μεγαλειώδες κίνημα νεολαίας που ζητά δημόσια και δωρεάν παιδεία και αντιδρά στην επιχειρούμενη εμπορευματοποίηση της τριτοβάθμιας παιδείας από την κυβέρνηση. Δεκάδες χιλιάδες φοιτητές κατεβαίνουν κάθε εβδομάδα στους δρόμους και αντιμετωπίζουν τη σκληρή καταστολή της κυβέρνησης. Αλλά ούτε αυτό είναι ΄΄εθνικό΄΄ ζήτημα για την κυβέρνηση και ο κ. Καραμανλής προκηρύσσει εκλογές express για άλλα εθνικά ζητήματα.
Προκηρύσσει εκλογές για να αιφνιδιάσει τον κόσμο, να τον πετύχει στις παραλίες και τις διακοπές, να υποβαθμίσει τον πολιτικό λόγο και να μη χρειασθεί η κυβέρνηση να αναπτύξει το αντιλαϊκό πρόγραμμά της. Να συγκαλύψει το τεράστιο σκάνδαλο της κατακρεούργησης των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων και να μην υπάρχει χρόνος να βγουν στο φως τα πορίσματα της δικαιοσύνης για την υπόθεση.
Μα αυτοί δεν είναι λόγοι εθνικοί! Είναι καθαρά κομματικοί! Ο κ. Καραμανλής έχει μια ηθελημένη σύγχυση στο μυαλό του των εννοιών κομματικό και εθνικό. Με λογικές του στυλ ΄΄το κράτος είμαι εγώ΄΄ προσπαθεί να κλέψει την ψήφο του ελληνικού λαού.
Εμείς, οι νέοι του Συνασπισμού, καλούμε τους πολίτες να σταθούν στα πραγματικά πολιτικά ζητήματα. Να στηρίξουν το Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς ώστε τα αιτήματα των κινημάτων να εκφρασθούν στην κεντρική πολιτική σκηνή. Να παλέψουμε όλοι μαζί για πραγματικά δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία. Ενάντια στους εξευτελιστικούς μισθούς και συντάξεις. Ενάντια στην ανεργία και τη μερική απασχόληση. Ενάντια στην αντιμετώπιση του περιβάλλοντος ως πηγή πλουτισμού με οποιοδήποτε κόστος. Ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία. Για να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας! Σ.Δ.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΗ

Άγχος, ξενύχτι, ατελείωτο διάβασμα και συνεχές τρέξιμο στο σχολείο και στα φροντιστήρια. Ή αλλιώς η πραγματικότητα που ζει κάθε μαθητής και κάθε μαθήτρια που προετοιμάζεται για τη μάχη των πανελλήνιων εξετάσεων. Εξετάσεις που για κάποιους σημαίνουν το άνοιγμα νέων οριζόντων με την εισαγωγή σε κάποιο απ’ τα πανεπιστήμια και ΤΕΙ της χώρας και για κάποιους άλλους, τους περισσότερους δυστυχώς, αποτελούν ένα δυσθεώρητο και ανυπέρβλητο εμπόδιο. Τελικά, είναι αποδεκτό να καθορίζεται το μέλλον μας από την απόδοσή μας σε έξι τρίωρα μια κι έξω; Μάλλον όχι…
Η σημερινή εκπαιδευτική πραγματικότητα στο λύκειο (και όχι μόνο), βασίζεται στη λογική του ανταγωνισμού ανάμεσα στους μαθητές, μιας και ο περιορισμός των θέσεων στις σχολές που έχουν μια σχετικά ευνοϊκή επαγγελματική προοπτική, οδηγεί τους/τις περισσότερους/ες από εμάς σε ένα συνεχές καταπιεστικό τρέξιμο, αλλά και τους γονείς μας σε υπερβολικά έξοδα στα κάθε λογής φροντιστήρια. Αποτέλεσμα; Η ξεγνοιασιά της ηλικίας μας, η ανάγκη μας για ελεύθερο χρόνο, η δημιουργικότητα μας, τα χαρακτηριστικά της εφηβικής μας ηλικίας να ακρωτηριάζονται στο βωμό του μεγάλου στόχου. Λες και η ζωή μας ξεκινάει ή τελειώνει στα δεκαοχτώ… Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και τον περιορισμό που εισάγει η βάση του δέκα, έχουμε περαιτέρω καταπίεση, αλλά και συντριβή των οικονομικά αδυνάτων προς όφελος αυτών που η οικογένειά τους μπορεί να τους παρέχει οικονομική στήριξη. Τέλος αυτή η οικονομική στήριξη μεταφράζεται σε μεγάλα κέρδη για τα φροντιστήρια.
Απέναντι σ’ αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση εμείς αντιπαραθέτουμε την πρόταση για ελεύθερη πρόσβαση στο πανεπιστήμιο. Μια πρόταση με ριζοσπαστικό περιεχόμενο, που ξεκινάει από τη θέση μας ότι η γνώση και η εργασία δε μπορούν να στερηθούν από κανένα. Φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι αυτόματα θα γίνουν όλοι γιατροί και δικηγόροι. Ειλικρινά όμως θέλουν όλοι να γίνουν επιστήμονες, γιατροί και δικηγόροι? Δε νομίζω. Άλλωστε το κάθε πανεπιστήμιο θα μπορεί να βάζει τους δικούς του όρους εισαγωγής, ανάλογα με το γνωστικό τους αντικείμενο. Πέρα απ’ αυτό ο καθένας μας, ανάλογα με τα ενδιαφέροντα του θα μπορεί να επιλέγει επιστημονικό κλάδο (π.χ. θετικές επιστήμες) και μέσω του πρώτου έτους φοίτησης στο πανεπιστήμιο, που θα έχει γενικό χαρακτήρα, θα έχει τη δυνατότητα να επιλέξει συγκεκριμένο αντικείμενο (π.χ. μαθηματικό, χημικό κλπ.).Έτσι ο καθένας και η καθεμιά από μας δε θα αναγκάζεται να επιλέξει τμήμα και ύστερα από ένα χρονικό διάστημα να ανακαλύπτει ότι αυτό δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που είχε. Παράλληλα για όσους δε θέλουν να μπουν στο πανεπιστήμιο θα πρέπει να υπάρχει μια σοβαρή δημόσια επαγγελματική εκπαίδευση που να εξασφαλίζει σταθερή και αξιοπρεπή εργασία και όχι ανεργία ή κοινωνικό περιθώριο. Γιατί όποιος δεν είναι στο πανεπιστήμιο δεν πάει να πει ότι είναι κατώτερος άνθρωπος. (Για σκεφτείτε ποιος είναι πιο χρήσιμος στην κοινωνία; Ο δικηγόρος ή αυτός που μαζεύει σκουπίδια;)
Αυτή η πρότασή μας στοχεύει στην αυτονόμηση και αναβάθμιση του λυκείου, ώστε αυτό να μην στηρίζεται στην στείρα απομνημονευτική διαδικασία, αλλά στην καλλιέργεια της κριτικής σκέψης και της ενεργής μάθησης. Ταυτόχρονα χτυπά το πολύ σοβαρό πρόβλημα της παραπαιδείας και επικεντρώνεται στο εξής αυτονόητο αλλά εντέχνως παραμελημένο: στο δικαίωμά μας για ελεύθερο χρόνο, για δημιουργία, για ένα καλύτερο μέλλον. Έτσι και οι φοιτητές που φεύγουν στο εξωτερικό θα μειωθούν, και το ενδιαφέρον των φοιτητών για τις σπουδές θα αυξηθεί. Ελεύθερη πρόσβαση στο πανεπιστήμιο λοιπόν για μια εκπαίδευση που θα απελευθερώνει τη σκέψη και όχι την αποστήθιση. Θα προωθεί τον πολιτισμό και όχι τον καθωσπρεπισμό. Δε θα διώχνει τους «κακούς» για να κρατάει τους «καλούς», για να μείνουν αμόρφωτοι οι πρώτοι και να γίνουν τεχνοκράτες οι δεύτεροι. Για ένα σχολείο που δε θα διαμορφώνει πρόσκοπους με κατήχηση στη θρησκεία και τα εθνικά ιδεώδη, αλλά θα διαμορφώνει συνειδητοποιημένους πολίτες, ενάντια σ’ αυτούς που μας θέλουν άβουλους, πειθαρχημένους και στραμμένους ενάντια στο διπλανό μας. Σ.Τ.